روستای میانا

این وبلاگ برای خدمت رسانی به همولایتی های عزیز ایجاد گردید

روستای میانا

این وبلاگ برای خدمت رسانی به همولایتی های عزیز ایجاد گردید

نوروز در میانا(تصویری)

خوش امدید

با تشکر از برادر منصور جعفری که این مطلب را ارسال کردند

ردیف ماه های طبری باستان ماه های هجری خورشیدی
1 فردینه ماه 2 مرداد
2 کرچه ماه 1 شهریور
3 هر ماه 31 شهریور
4 تیر ماه 30 مهر
5 ملار ماه( مردال ماه) 30 آبان
6 شروینه ماه 30 آذر
7 میر ماه 30 دی
8 اونه ماه 30 بهمن
-- 5 یا 6 روز باقی مانده از سال 29 یا 30 اسفندتا پایان5 فروردین
9 ارکه ماه 6 فروردین
10 دماه 5 اردیبهشت
11 وهمنه ماه 4 خرداد
12 نوروز ماه 3تیر
                                                                                                                     تقویم طبری (تبری) باستان
مبدأ سال شمار طبری باستان 133 سال پیش از آغاز سال شمار هجری خورشیدی است. در این
گاه شماری هرسال به 12 ماه 30 روزه تقسیم می شد . و در پایان ماه هشتم همانند تقویم قدیم ایرانی 5 روز به عنوان             بهیزک یا پتک و در صورت کبیسه در آن 6 روز شیشک می افزود ند. در این تقویم هر روز ماه همانند تقویم اوستایی نام خاص خود را داشت، بنابراین سال 1391 هجری خورشیدی برابر 1524-1523 طبری باستانی می باشد.
((مراسم نوروز خوانی در مازندران))
نوروز خوانان معمولا 15 روز قبل از فرا رسیدن عید نوروز به داخل روستا هامی آیند و با خواندن اشعار در مدح امامان (ع) ، طلیعه و آغاز سال نو را به مردم مژده می دهند. نوروز خوانان چندین نفر ند؛ که یک نفر با صدای قشنگ و زیبا اشعار را می خواند، یک نفرشان ساز می زند، نفر دیگر به نام کوله کش یا بار کش به در خانه های مردم می رود و صاحب خانه با خوش رویی و خو شحالی با دادن پول ، شیرینی، گردو ، تخم مرغ رنگی، نخود و کشمش از انان به خوبی پذیرایی می کنند.

                                                                                    اشعار نوروز خوانی
باز بهارون بیمو/ نوروز سلطون بیمو/ مژده دهید به دوستان/ گل به گلستون بیمو/
بهار آمد بهار آمد خوش امد/ علی با ذو الفقار آمد خوش آمد/ نوروز تان نوروز دیگر/ شما را سال نو باشد مبوارک.

                                                                                                                                                                                                                                                                                        اصل و ریشه ی نوروز
عید نوروز از باستانی ترین اعیاد ملی ایرانیان محسوب می شود.نوروز کلمه ای است مرکب و به معنای «روز نو» که در اصطلاح به اولین و نخستین ماه شمسی؛یعنی زمانی که
آفتاب به نقطه ی اول برج حمل می رسد اطلاق می گردد.
                             این روز برابر با 21مارس میلادی و آغاز فصل بهار است.
اصل پهلوی این واژه «نوک روچ nok roc یا «نوگ روز» nog roz بوده است.

آدمی نیست که عاشق نشود فصل بهار هر گیاهی که به نوروز نجنبد حطَب است سعدی

نویسنده:منصور جعفری میانایی

نوروزو آیین هایش
مژده ای مرغ چمن فصل بهار آمد باز / موسم می زدن و بوس و کنار آمد باز
دکه زهد ببندید در این فصل طرب / که بگوش دل ما ،نغمه تار آمد باز امام خمینی(ره)
نورور، همیشه نشان زندگی دوباره است
بهار؛ یعنی ، قیامت آشکار
حتی اگر چون جام ، دلی خونین داشته باشیم،
دیگران باید لبی خندان، از ما ببینند
«با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام»
تازه شدن دوباره، مجالی است برای تحوّل و طراوت
در بهار و نوروز اگر غمگین هم باشیم
بدانیم طبیعت از کار ما گره گشایی خواهد کرد
«چو غنچه، گر چه فروبستگی است کارجهان
تو هم چو باد بهاری، گره گشا می باش»
بهاران خجسته باد!
آیین های نوروز
آمد از پرده برون دلبر رعنای بهار باید از خانه برون شد به تماشای بهار
به صنم خانه گلزار برو وقت بهار بشنو از بلبل سودازده نجوای بهار محمود شاهرخی
نوروز، جشن آغاز سال، (عید فصل) ، اول سال شمسی که با اولین روز بهار آغاز می شودو قدمتی بیش از سه هزال سال دارد یکی از کهن ترین و شیرین ترین جشن های به جا مانده از دوران باستان است ومراسم وآداب آن ، که طولانی، پیچیده،وشادمانه است،در طول یک مدت دوهفته یی ، به زندگی عمومی ، هیجانی تازه ومعنایی رمزی می بخشد وطولانی ترین عید عمومی در ایران محسوب می شود وتمام ایرانیان ،در اجرامراسم آن شوق وعلاقه ای واحد و مشابه دارند.
در افغانستان نیز نورور آغاز سال است و علاوه بر ایران و افغانستان ، کشورهای تاجیکستان ،قرقیزستان ،قزاقستان ،ترکمنستان ، جمهوری آذربایحان ، بخش هایی از هندوستان و پاکستان، کرد های ترکیه و...نوروزرا جشن می گیرند.
چهارشنبه سوری
بعضی از محققان ، احتمال داده اند از اینکه ، شاید چهارشنبه بودنش مربوط به چها رفصل سال باشد.
این آیین ؛ یعنی ، مراسم افروختن آتش ، چهارشنبه آخر سال،غالبا" یک روز تا یک هفته قبل از نوروز، در شب آخرین چهارشنبه قبل از عید ، در ایران و بعضی از کشورها برگزار می شود.در طی این مراسم که نوعی جشن آتش ، محسوب می شود ،در تمام شهرها ،وحتی در تمام دهات ، مقارن غروب آفتاب در کوچه ها وخانه ها ، بوته ها وهیزم را آتش می زنند ومرد وزن ، پیر وجوان ، خُرد و کلان با شوق وشادی کودکانه ا ی ، از روی توده های آتش می جهند.همصدا ، به آتش خطاب می کنند وبا لحن دعا می گویند: «آتش سوری ، آتش،آتش! سرخی تواز من ،زردی من از تو.»
آتش ، رمز ی از آفتاب است، به علاوه ، با توجه به آنکه در زمستان ، آفتاب کمیاب است وبه ندرت دیده می شود ، کسانی که از روی آتش ،مقارن غروب آفتاب جست وخیز می کنند ، به طور رمزی می کوشند تا خورشید غروب کننده را ، به رقابت با آتش وبه تابش بیشتر تشویق نمایند وبدینوسیله ، اورا در آخرین روزهای زمستان ، از خمود گی فصل سرما ، بیرون آرند.
شایان ذکر است در بعضی از جاها از جمله در گیلان ، مازندران و گلستان در چهارشنبه آخر سال ، آش ترش همراه با انبوهی از گزنه ( گزنه آش)، درست می کنند و اطرافی ها و دوست و فامیل با شادمانی جمعی آن را تناول می نمایند.
پنجشنبه آخر سال
این آیین خوب - که اختصاص به زیارت اهل قبور دارد – و رنگ دینی و اسلامی گرفته ، بازمانده از ایران باستان است . این روزها ،که درآن روز ، صدقه وخیرات به صورت پول،غذا،حلوا،واحیانا" به صورت لباس نو - که برای مراسم عید، مورد احتیاج فقراست و در قبرستان بین آنها تقسیم می شود - « روز برات» نام دارد.
روز برات :روزی که خیرات از این دنیا به آن دنیا ، به صورت مراسم ، برای مردگان محبوب فرستاده می شود.
طبق گفته ی مرحوم دکتر مهرداد بهاردر کتاب « از اسطوره تا تاریخ» ، «....چند روز پیش از نوروز، مردم به آرامگاه می رفتند، چراغ می بردند و به گریه و زاری می پرداختند ؛ بردن چراغ بدین منظور بود که مسیر ارواح را روشن کنند، بدان امید که آنان باز گردند.»
خانه تکانی
نظافت عمومی خانه (خانه تکانی) – که در ایران، تاجیکستان و افغانستان برگزار می شود ، در روزهای قبل از عید ، همراه با آیین زیارت قبور (روز برات)، عمده ترین وواجب ترین آمادگی برای استقبال نوروز به شمار می رود.
خانه تکانی، عبارتست از، یک کوشش جدی و همگانی ، در برطرف کردن هرگونه آثار کهنگی، چرکی،غبار و آلودگی ازخانه .
خانه تکانی درمفهوم رمزی ، کنایه ای از لزوم یک تصفیه باطنی برای رویارویی با یک زندگی تازه است.
بشقاب سبزه
دوهفته قبل از نوروز ویا چند روزی قبل از خانه تکانی ، طبق رسوم بسیار خوب و حسنه سال های متمادی، در خانه ها ،به تهیه انواع و اقسام بشقاب سبزه، با شکل های متنوع و مختلف ، مشتمل برجوانه گندم،جو،عدس و جرء آنها در داخل بشقاب وظروف فلزی یا سفالی و امروره حتی ظروف یک بار مصرف ،می پردازند. رشد سبزه ی بشقاب نه تنها ، تفألی برای وضع محصول در مدت سالی که در بپیش هست محسوب می شود، بلکه نمایشی از امید حاصلخیزی وباروری بیشتر زمین ، در آستانه سالی که در پیش هست به حساب می آید.
تزکیه وتطهیر تن
درشب قبل از عید، یک نوع تن شویی و پاکیزگی ، غسل سنتی ، که امروزه موافق با رسم مذهبی ادیان صورت می گیرد - و با تطهیر تن واصلاح سروصورت همراه است- از سوی مردمانی که عید نورور را جشن می گیرند انجام می پذیرد تا برای ورود به سال نو ، پاکی و تمیزی و نظم و انضباط ، الگو و سرمشق دیگران و بالاخص کوچکترها قرار بگیرد.
پوشیدن لباس نو
عید نوروز وریده است به کوه و صحرا جامه عید بپوشید چه شاه و چه گدا امام خمینی
بعد از تطهیر وتزکیه رسمی و شستن تن و پاکیزگی بدن، پوشیدن لباس نو- که در معنی آمادگی برای یک زندگی تازه که باید ،نوروز، آن را هدیه کند- به صورت یک سنت دیرینه و بسیار دوست داشتنی و همراه با شادمانی از طرف مردم، انجام می گیرد.
لوازم مربوط به انتقال نوروز
سفره نوروزی
سفره نوروز شامل بشقاب سبزه ، سینی هفت سین ،آینه شمعدان دار، شمع به تعداد اعضا خانه ، یک جلد کتاب مقدس ( قرآن کریم ، انجیل، تورات ، اوستا) ،یک جام شیر ،یک ظرف ماست یا سمنو،مقداری سکه عیدی است و مردم بعد ار آماده نمودن سفره ، بی صبرانه ،انتظار رسیدن ساعت تحویل سال نو (تحویل آفتاب به برج حمل) را می کشند.
نوروز خوانی
نوروزخوانی یا بهار خوانی، گونه ای از آوار خوانی توسط نوروز خوان یا عمونوروز است که در ایران رواج داشته است و هم اکنون در گیلان و مازندران و گلستان رونق دارد و نوروز خوان ها پیش از آغاز فصل بهار به صورت دوره گردی به شهرها و روستا های مختلف می روند و اشعاری در خوشی آمدن بهار و عید، و امروزه با ذکر مفاهیم مذهبی به صورت بداهه یا از روی حافظه می خوانند که اکثرا" به گویش تبری و گیلکی است و خنده را بر لبان مردم کوچه و بازار می نشانند.
گل گردانی و بلبل خوانی
در بعضی از جاها و بالاخص در آسیای میانه و کشور تاجیکستان، مراسم گل گردانی و بلبل خوانی رسمیست پسندیده و دوست داشتنی ، و گل گردان ها از دره و تپه و دامنه ی کوه ها ، گل چیده و اهل روستا و محله ی خود را از پایان یافتن زمستان و فرارسیدن عروس سال و آغاز کشت و کار بهاری و آمدن سال نو و نوروز مژده می دهند.
اعمال لحظه تحویل سال نو
ضمن اینکه حاضران خانه با بی صبری وبا دردل پروراندن آرزوهای خوب ،آمدن عید را انتظارمی کشند،
بزرگتر ها(مخصوصا" پدران مادران )، به تلاوت قرآن و غیر مسلمانان ، به کتاب مقدس خودشان - که موجب برکت وسعادت خانواده است- وبه د عای عید، که شامل درخواست وآرزوی سال بهتروهمچنین، دعا برای سلامت بازماندگان و خوشبختی فرزندان است ، و یا با تفأل به دیوان خواخه شیراز، لسان الغیب حافظ – که شگون به مبارکی روزهای سال است - اشتغال دارند.
البته دربعضی از جاها از جمله در مازندران و گیلان، چند لحظه قبل از تحویل سال، فردی خوش نیت و پاک و خوش شگون و ترجیحا" حردسال، با بردن قرآن و سبزه و شکوفه به بیرون از خانه ، مراسم مارمه یا مادرمه را اجرا می کند و با ورود او به داخل منرل – که به معنی تحویل سال نو است – شور و شادی، خانه را فرا می گیرد و اعضای خانواده با مصافحه و بوسیدن همدیگر ، سال نو را تبریک می گویند و با نشستن بر سر سفره ، رسما" عید را آغاز می کنند.
رسم بعد از تحویل سال
طبق رسوم پسندیده ی بازمانده از گذشته،به محض تحویل سال نو ،عید با خوردن نقل یا شیرینی شروع می شد ، تا بدین طریق ، در تمام سال ، دهان آنها ،شیرین و زندگی شان شاد و خوش و به یاد ماندنی باشد.
هفت سین
جالب ترین و خیال انگیزترین قسمت های سفره نوروز در ایام عید را «هفت سین» تشکیل می دهد که عبارتست از، مجموعه هفت نوع محصول ، که تمام آنها در زبان فارسی ،حرف سین،حرفی که در اول اسم« سبزه » و «سفیدی » است ، شروع می شود.
سبزه:مظهر محسوس بهار وتجدید حیات دنیای نبات است.
سفیدی:رمز طهارت وصفای ضد اهریمنی دارد.
شایان ذکر است، در کابل و شهر های شمالی افغانستان ، سفره هفت میوه متداول است، چیدن سفره مشابه با استفاده ار میوه خشک شده ، در بین شیعیان پاکستان هم مرسوم است ،و علاوه بر این ، سفره هفت شین در میان زرتشتیان ، و سفره هفت میم در برخی نقاط، واقع در استان فارس در ایران متداول است.
قرار دادن شمع ،سکه،کتاب مقدس در سفره نوروز، در کنار سبزه و سفیدی، نشانگر آرزویی افزونی وفراوانی برای سالی جدید است و البته ،جور کردن هفت سین در سینی های ایرانی ها، افغانی ها و... بر حسب سلیقه ها،اندکی تفاوت دارد.
سیب آب،سپند وسبزه وسکه که اجزا عمده غالبا" مشترک در بین انواع هفت سین هستند، رمزی دارند وبه نوعی با مفهوم تجدید سال ،تجدید خلقت ومعنی فراوانی وثروت مربوط می شوند.
سیب:رمز خلقت و نماد زیبایی و تندرستی وشکوفه آن نشانه شکفتن بهارست
سپند در اعتقاد عوام ، اولین روئیدنی است که قبل از همه چیز، همراه بهار، از خاک بر می آید.
آب:مظهر حیات وآفرینش آغازین
سکه:که در هنگام تحویل سال ، در دست داشتن آن اکیدا"توصیه می شود، رمز رزق و روزی و تفأل به ثروتی است که در سال جدید همه آرزویش را دارند.
البته در سر سفره امروزی ها، ماهی قرمز و حتی متأشفانه لاک پشت ، دیده می شود که ان شاء الله ،ضمن حفظ سنت ها ،از آوردن چیزهای من در آوردی پرهیز کنیم.
عدد هفت در اجراء سینی هفت سین
عدد هفت خود یک رمز مقدسی است واین عدد همانند آنچه در نزد بابلی ها و عبرانی ها ی باستان سابقه دارد ،به نوعی با فکر خلقت وپیدا یش عالم نیز ارتباط دارد.
مراسم شب عید:
مراسم این شب در گذشته بسیار تماشایی و جالب بود واز جمله شامل نمایش وآتش بازی در داخل حیاط یا پشت بام خانه در شب عید یا بامداد نوروزبوده است ؛ و هم اکنون در میان بعضی از زرتشتیان از جمله برخی از روستاهای یزد مرسوم است.
آتش بازی در شب عید یک مفهوم رمزی دارد که ظاهرا"جنگ بین نور وظلمت ،جنگ بین زمستان تاریک وغمناک با بهار گرم وروشن وطربناک را مجسم می کند ؛ ودر واقع ، بازگشت به لحظه هایی را برای انسان مجسم می کند که دنیای ظلمت ، مورد هجوم دنیای روشنایی است ونوروز، که با موکب بهار می رسد آغاز یک دوره تازه در یک دور کوچک آفرینش الهی است.
مراسم صبح روز عید
با توجه به مسائل پیش گفته در باره عید و رسم و رسوم آن ،هدیه تخم مرغ پخته ی رنگ کرده ،یا نقاشی شده روی سفره - که جنبه زیبایی داشت - به اعضای خانواده و به ویژه بچه ها، همراه با سکه وانواع شیرینی ، رسم مبارک و فرخنده و به یاد گار مانده از سال های کهن است.
این تخم مرغ ها، نشانه و رمزی از مبدأ وآغاز عالم وشروع حیات جدید محسوب می شود ،مظهری از باروری وتولید مثل هم هست که هدیه کردنش به بچه های جوان، مشمول تفأل به واگذاری ادامه نسل به آنهاست.
فاصله دوازده روز بین نوروز وسیزده به در
اوقات مردم همه درشور و شعف و شادی وتفریح و تفرج می گذرد؛.بچه ها ، شادمانه با انواع حرکات و بازی، عمر به خوشی وتفریح می گذرانند؛ واشخاص بزرگ تر با روحیه ی شاد و خندان و با اشتیاق فراوان، به دید وبازدید وگردش در باغ وصحرامی پردازند.
مردم افغانستان، در اولین چهارشنبه، سال نو را با گردش در طبیعت سپری می کنند و ساکنان کابل در ایام عید، برای گردش به همراه خانواده، به مناطقی که در آنجا گل ارغوان می روید ، می روند.
خوشبختانه رسم زیبا و سنت پسندیده نوروز، فاصله طبقاتی بین آدم ها را از بین بر می دارد وبزرگ وکوچک وپیر وجوان را در فاصله ای کوتاه از سال، با هم در یک سطح قرار می دهد تا خوش باشند و با مسالمت و آشتی و نوعدوستی در کنار هم شاد سپری کنند.
غذاهای نوروزی
متداول ترین غذای در عید نوروز، پختن سمنو( سمنک،سمنی،سومنک،سمنه) است که با استفاده از جوانه ی گندم درست می شودکه در برخی از کشورها، پختن این غذا، با آیین های خاصی همراه است.
زنان و دختران در کشورها و مناطق مختلف ایران، افغانستان، تاجیکشتان، ترکمنستان و اربکستان ، سمنو را به صورت دسته جمعی و گاه در طول شب می پزند و در هنگام پختن آن، سرودها ی ویژه ای سر می دهند.
در بخش هایی از ایران در شب عید، سبزی پلو با ماهی درست می کنند و در افغانستان سبزی چلو با ماهی و در ترکمنستان ، نوروزبامه ودر قزاقستان، اویقی اَشار ودر بخارا، انواع سمبوسه؛ و بدین طریق هر منطقهه غذاها و شیرینی های مخصوص به خود را دارد.
یکی از معروف ترین و خوش خوراک ترین شیرینی های ایرانی که در عید نوروز از قدیم در شهرهای ایران تهیه و تدارک دیده می شود، و بسیار پر طرفدار است ، شیرینی آرد نخودچی است و البته در روستاها حلواهای خوشمزه و سنتی نسل به نسل پخته می شود.
رمزمراسم روز های عیدنوروز
این مراسم شادی بخش و طربناک ،متضمن رمز بازگشت به شادی های یک بهشت گمشده و با صفاست ، بهشت دنیای عاری از اختلافات طبقاتی و پرهیز از نزاع ها و نفرت ها ، که وزش نفحه ی الهی ، آنها را مثل روزهای خلقت ، با هم در نوعی از برادری روحانی متحد وهم سطح می سازد و همه در صلح و دوستی و شادمانی روزگار می گذرانند.
سیزده به در(طبیعت گردی)
مراسم سیزده – که یکی از پرخاطره انگیز ترین و شور انگیز ترین روز سال نو است و در تقویم های رسمی ایران روز طبیعت نامگذاری شده است - در خارج از شهرو در فضای باز( دشت،صحرا،پارک،کوه، جنگل) انجام می یابد و جنبه رمزی تشریفات مربوط به نوروز را کامل می کند.بشقاب سبره هایی که درین روز با خنده وشادمانی، به خارج از شهر برده می شود ؛ وبرای شگون به آب انداخته می شود ؛ در مدت دوازده روز تعطیلات عید، در ضمن رشد خود، همراه با دگرگونی هایی که در هوای روز های بهار،غالبا" اجتناب ناپذیر است، به پیران با تجربه ، فرصتی برای پیش بینی دوازده ماه آینده سالی را که تازه آمده است، به دست می دهد.
به اعتقاد عامه ،دوازده روز اول سال نمونه تمام دوازده ماه سال محسوب می شود وچون به روزهای عید تعلق دارند، رمزروزهای آغاز خلقت به شمارمی آیند ودر واقع نفحه ی الهی در آنها می وزد.
روز سیزده ، در واقع متضمن فالی است که با خوش گذراندن آن،مردم می کوشند در طی سالی که تازه به آن وارده شده اند، تمام دوازده ماه را به سلامت ،به آسایش ،وبه شاد خواری به سر برند ، وبه ماوراءآن - سال بعدش - که روز سیزده نماینده آن بشمار می آید ، سالم و سرحال و شادمانه به آن برسند.
اینکه این روز را با حد اکثر شادی وخوشی به سر می برند، متضمن بیان این آرزوست که نحوست سیزده در سال جاری ودر آنچه بعد از آن پیش می آید، دامان آنها را نگیرد وبدینگونه از نحوست سیزده برکنار بمانند و معتقدند برای راندن نحسی از خانه به بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند و با مبارکی به منزل بر گردند.
مردم با شرکت در پرداخت مخارج سیزده به صورت پیک نیکِ دسته های دوست یا همسایه یا فامیل ها ،به کوه و صحرا می روندو با انواع بازی های شاد و بگو و بخند مراسم را اجرا می کنند و هنگام ظهر، آش رشته یا بعضی، انواع پلو صرف می کنند وعصر، کاهو سکنجبین می خورند و در کل روز را به گردش در صحرا، بازی در میان سبزه یا کنار چشمه ها بسر می برند.
جوانها، بازی های پهلوانی، محلی وسنتی انجام می دهند.پیران در بازیهای جوانان شرکت می کنند.دخترها در صحرا دسته های سبزه را گره می زنند وغالبا"همراه با مادر بزرگها وبه اصرار آنها زمزمه می کنند:سیزده بدر، سال دگر،خانه شوهر ،بچه بغل
مراسم روی هم رفته شامل تفریح،بازی،موسیقی وخوشباشی است وتمام روز سعی می شود کدورت ها برطرف شود،ودشمنی تازه ایجاد نشود،وخاطرها از هر بدی وناخرسند ی و تن ها از هر زحمت ومحنت در امان بماند.
نوروز در دوران معاصر
نوروز به عنوان یک میراث ارزشمند فرهنگی در دوران معاصر،همواره مورد توجه بوده و هر ساله با شور و شعف بیشتر برگزار می شود و مورد حمایت بسیاری از کشورها و سازمان ملل قرار گرفته است و وجهه ی جهانی پید اکرده است و آن را با ریشه ایرانی به عنوان روز بین المللی نوروز و فرهنگ صلح در جهان به رسمیت شناخته اند ،چون به تعبیر زنده یاد و متفکر بزرگ اسلامی، دکتر علی شریعتی:« نوروز که قرن های درازاست برهمه جشن های جهان فخر می فروشد . از آن رو هست که یک قرار داد مصنوعی ، اجتماعی یایک جشن تحمیلی سیاسی نیست ؛ جشن جهان است و روز شادمانی زمین ، آسمان و آفتاب و جوش شکفتن ها و شور زادن ها وسرشار از هیجان هر آغاز . »
دگر بارت چو بینم ، شاد بینم سرت سبز و دلت ، آباد بینم به نوروز دگر ، هنگام دیدار به آیین دگر ، آیی پدیدار آرزو می کنیم این بهار ، بهار آرزوهایتان باشد
عیدتان خوش